شعر زیررا جناب آقای علی فلاح زاده ابرقویی در وصف میبد سروده اند

خوشا شهری که می بر شانه ی اوست

خوشا آن کس که میبد خانه اوست

جنانی در جهان کاشانه اوست

بود میبد سراسر ساحل نور

درخت معرفت ریحانه اوست

میان شهرها همچون گلی سرخ

به هر کس بنگری پروانه اوست

بود خوشنام نارین قلعه ی ناز

به هر جا می روی افسانه اوست

عزیزان خاک میبد چون در ناب

که هر صنعتگری دیوانه اوست

سرامیکش چو ماهی جلوه گر شد

چو مرغی صد هنر در لانه اوست

اگر نقاش بودم نقشه شهر

به جان حک می نمودم خانه اوست

خدایا خاک میبد گوهر عشق

سراسر مرد و زن دیوانه اوست

بیا «صالح » بگو از شهر عشاق

خوش آن شهری که می بر شانه اوست