واعظ مهرجردی
حاج شیخ عبدالله واعظ، فرزند مرحوم غلامرضا، متخلص به شهودی ، به سال1287 ه. ش. در محله مهرجرد شهرستان میبد، از یک خانواده مستضعف چشم به جهان گشود. وی در عنفوان جوانی به مشهد مقدس مشرف شدند وعمر خود را در تحصیل علوم اهل بیت صرف کردند. ایشان سعادت درک محضر بسیاری از علماء اعلام و دانشمندان عظیم الشأن ،به خصوص عالم بزرگ حضرت آیت الله میرزا مهدی اصفهانی (ره) را داشته اند. وی در علوم کلام ،تفسیر و عرفان ،یدطولایی داشته و دارای آثار و تألیفاتی می‌باشد:
در عصر شاه عباس صفوی میرعبدالکریم از اردوی سلطان خارج شده و دعوی استقلال می‌کند و این امر باعث میشود که شاه بعد از وفات او در سنه 973 هجری قمری به فرزندان او اعتماد نداشته باشد. بر این مبنا سید علی شرفا را که پسر دائی شاه عباس بود به پایتخت دعوت می‌کند برای براندازی کامل.
سید علی میبدی
جداعلای معظم له صاحب سیف و قلم مولانا سید علی شرفاء در عصر سلطنت شاه عباس صفوی از مازندران به میبد یزد تبعید شده است. اجداد کبارش از عصر صفویه ساکن میبد شده اند و بسیاری از اعلام و مشاهیر بنام میبد، نوادگان سیدعلی شرفا می‌باشند که امروزه در یزد ،شیراز ،اصفهان ،کرمانشاه و تهران پراکنده اند. این خاندان که شرح حال مشاهیر آنها تا فقیه اهل البیت امام قوام الدین مرعشی ،سرسلسله سربداران مرعشیه در کتب تراجم تحریر شده است دارای موقعیت مخصوصی در تاریخ ایران بوده اند که حجت الاسلام والمسلمین جناب حاج سیدناصر میبدی، که با بررسی بیش از دویست مأخذ قیام مراعشه مازندران را تا تبعید امام سید علی شرفاء به میبد در کتابی به عنوان"طناب و شمشیر" به رشته تحریر کشیده اند.
سید جواد میبدی
در عتبات عالیات از محضر اعلام بنامی همچون آیت الله العظمی سید محمد حسین شهرستانی - آیت‌الله العظمی حاج شیخ علی یزد کسب فیض نموده مدتی بعد از اتمام تحصیلات در میبد و شیراز بوده و ضمن تبلیغ و اقامه فیض‌مرجع عام و خاص بوده است. در اواخر عمر پدر بنابر درخواست آنجناب به کرمانشاه آمده و بعد از وفات باب گرامیش در کرمانشاه‌مرجع امور گردیده
از رجال برجسته عهد سلاجقه بزرگ بود. معلوم نیست که از چه زمانی وچگونه به دستگاه سلاجقه راه یافت. آنچه مسلم است وی دارای نبوغ سیاسی بسیار قوی، و دستیابی وی
بازدید دیروز: 1
کل بازدید :38273
